Umożliwia większą aktywność fizyczną i wydolność ruchową. Dzięki niej osoby starsze mogą wrócić do swoich codziennych zajęć, rodziny, przyjaciół. Mają więcej energii i werwy do życia. Stają się pełnosprawne na co dzień. Przed rozpoczęciem rehabilitacji ruchowej danej osoby należy przeprowadzić z nią wywiad, by dowiedzieć się, jaka jest jej kondycja fizyczna i psychiczna. Dopiero wtedy można wyznaczyć cele do osiągnięcia. Rozróżnia się cztery ich rodzaje:
.jpg)
- pełne zdrowie,
- samodzielność,
- maksymalne usprawnienie,
- zminimalizowanie dyskomfortu w chorobie.
Podstawowym celem w rehabilitacji jest zwykle samowystarczalność w miejscu zamieszkania. Rehabilitacja ruchowa jest przeprowadzana zwykle w sali rehabilitacyjnej pod okiem rehabilitanta. Ten wspomaga i uczy swoich pacjentów. Niezwykle ważna jest tutaj motywacja do ćwiczeń. Jej brak może zniweczyć poświęcony na nią czas. Rehabilitacja jest oceniana na podstawie prowadzonej dokumentacji. Bierze się pod uwagę ruchomość stawów i siłę mięśni. Ponadto rehabilitant obserwuje i ocenia widoczną poprawę na co dzień.
Mówi się, że łóżko to błąd lekarski na czterech nogach. Nie bez powodu. Pozycja leżąca u osoby starszej może powodować poważne konsekwencje. Unieruchomienie człowieka pierwsze skutki przynosi już po czterech dniach, gdy wzrasta wydalanie wapnia i azotu, co wzmaga osteoporozę i zanik mięśni. Pojawiają się zawroty głowy, uginające się nogi, spada ciśnienie krwi, co powoduje brak chęci do wstawania z łóżka. dlatego warto, jeżeli to możliwe, przeprowadzać rehabilitację ruchową.
U osób starszych aktywność fizyczna jest zazwyczaj na niskim poziomie. Ważne, by w ogóle istniała. Warto gimnastykować się codziennie chociaż 15 minut, spacerować, chodzić na wycieczki, a jeśli to możliwe – pływać czy jeździć na rowerze.
